Bumbo

Ik heb zonet voor de eerste keer mijn “Bumbo” stoel uitgetest. Het is geen potje (daar is het nog wat vroeg voor) maar een soort zeteltje waarin ik zonder extra steun kan zitten. Zo ongeveer:

Ja, in het begin ging dat natuurlijk wat moeilijk. Maar eens ik het gewoon begon te worden, werd het wel lollig:

Hééél lollig zelfs…

En nu kan ik zitten zoals de grote mensen!

Alweer iets bijgeleerd zie…

Manamana!

De laatste tijd word ik tegen de avond wel eens vaker een beetje krikkel. En dat is zacht uitgedrukt: ik wil niet eten, niet spelen, alleen maar heel hard wenen. Dit fenomeen is blijkbaar gekend als “het huiluurtje.” Het enige wat tot hiertoe hielp is een wandelingetje met mama in de draagdoek. Papa heeft nu iets nieuws ontdekt: